Yalnızlık

Yalnızlık insanın kendi seçimleri gibi gözükse de aslında değil. Bazen kendi kendimize tabular koyarız. Kimse olmasın, ben kendi kendime yeterim diye mutluluk alanları çizeriz kendi dünyamızda. En başa ailemizi koyarız, sonra da en sevdiğimiz dostlarımızı... Bu durum kısa süreli de olsa boşlukları doldurmamızı sağlar.

Bazen bir ağaçta tutunacak dallar ararız. Olduğunu inanırız çoğu zaman... Olmaz bu sefer, iki kişilik yalnızlığın içinde buluruz kendimizi. İnsanız; bize kendimizi iyi ve değerli hissettirecek biri olsun isteriz. Karmaşık bir istek...

Kendini ne kadar değerli hissedersen hisset hayatı iki kişi yaşama isteği çok başka bir şey. Defalarca düşüp kalmak sonra o dalın elinde kalması, istediklerinin olmaması, sonra tekrar hayata umutlu bakmaya çalışmak... Düştüğün yerden üzerini temizleyip kalkmaya çalışmak insanı zihinsel ve ruhsal olarak yoran bir durum.

İçinde geçmeyen sıkıntının olması gibi. Hayatın getirdiklerini kabul etmek lazım insanın en acı tecrübeleridir çünkü hayatına yön veren..